‘Teacher’ INSIDE!

Do You Have a Teacher Within You?, read this one friends……...

‘INTEL’ Inside is logo promoting Intel processor isn’t it Friends? This post is to all Teacher-INSIDE brains out there for whom this profession is by choice and not chance. my experience as a teacher for nearly one and half decades is distilled out here with funny anecdotes. The souls looking at these professionals from outside will have primarily two misconception amongst these ‘species’ of mother earth. Teachers will be studious throughout their student life and Teaching professionals will be born public speakers. In my experience both these attributes need not be applicable to all proven teachers out there in arena.

Consider my own sample data to decipher this ‘Teacher-INSIDE’ discussion, Friends, I was God-feared PLUS Stage-Feared person throughout my student life! Now I have given lectures at university, colleges and school levels for wide array of audience. ‘How this happened?’, means my reluctancy to become a Techie aka software engineer despite having graduated in Computer Engineering discipline is first and foremost reason for me to embrace teaching field. The second reason being really funny one but intuitive one for me as I had witnessed lot of bad lectures from some typical souls in my graduation course, which used to create a rehearsal picture within myself, That How effectively a particular session could have been delivered, If I was given an opportunity. The latter reason really kindled within me a ‘teacher’ who can put things in simple lucid manner for mediocre-students ( I was one in my school) to grasp effortlessly.  The strong desire within me to chose an alternative profession from my peers and intuitive-’self’ encouraging me that I can be a better teacher than many bad examples I came across as student made me a ‘teacher’.

Next let us consider two case-studies of my own teachers who had inspired and  mesmerised our peer group in our pre-university days. A mathematics professor, who taught calculus and trigonometry with such ease, every student in class used to follow the rhythmic-voice of this teacher and completely solve the problem like a dancing snake in front of snake charmer! The other teacher was our Kannada ( Language) teacher who had given up science stream to study literature, he used to motivate science stream students to read literature with his inspirational classes. Friends, most of the inspiring teachers you might come across in your study life will definitely derive ‘Teacher’s-High’ after every lecture hour, It is this ‘HIGH’ flow of BLISSFULNESS that used to drive them forward in the career with lot of passion and dedication. As long as every lecture hour brings out that ‘HIGH’ feeling within us we should continue in the profession, no matter which profession it is. But on flip side today we are bound between so many documentation works in schools and colleges the real teacher is getting a BRAND new name-tag as facilitator. Somewhere people are speaking about E-learning technology replacing Human teachers if not completely at least changing their roles and responsibilities, the marathon lectures that used to result in ‘HIGH’- adrenaline flow within the class will slowly get declined in our brick & mortar classrooms too.      

About Two of My Inspirational Professors.....   Read on
²PÀëPÀ ªÀÈwÛAiÀÄ°è£À ¸ÁxÀðPÀvÉ

¦AiÀÄƹ ¥Àæ±Éß ¥ÀwæPÉ §AiÀÄ®Ä ªÀÄvÀÄÛ CzÀgÀ CªÁAvÀgÀ MAzÀÄ PÀqÉ, ªÀiË®åªÀiÁ¥À£À §»µÁÌgÀzÀ CªÁAvÀgÀ ªÀÄvÉÆÛAzÀÄ PÀqÉ, EªÀÅUÀ¼À £ÀqÀÄªÉ ²PÀëPÀjUÉ ªÀÈwÛ §zÀÄQ£À°è ‘¸ÁxÀðPÀvÉ’, CzÉÃ, ‘eÁ¨ï-¸Áån¸ï ¥sÁåPÀë£ï’ ¹UÀĪÀÅzÀÄ ºÉÃUÉ? JA§ «ZÁgÀzÀ ¨É£ÀÄß ºÀwÛzÀ £À£Àß ¸Àäøw-¥Àl®zÀ°è §AzÀ C£ÉÃPÀ «ZÁgÀUÀ¼À ¸ÀAUÀæºÀ gÀÆ¥À E°èzÉ.

CzÀÄ £ÀªÀÄä ¦AiÀÄƹ ªÁå¸ÀAUÀzÀ PÁ®, J¯Áè «eÁÕ£ÀzÀ «zsÁåyðUÀ½UÀÆ MAzÀ¯Áè MAzÀÄ jÃw UÀuÉvÀ PÀ©âtzÀ-PÀqÀ¯ÉAiÉÄ ¸Àj. DzÀgÉ £ÀªÀÄUÉ §gÀÄwÛzÀÝ UÀtÂvÀzÀ CzsÁå¥ÀPÀgÁzÀ ¥sÉÆæ. ®PÀëöäuï gÀªÀgÀÄ §ºÀ¼À «²µÀÖ ªÀåQÛvÀéªÉà ¸Àj.

CªÀgÀÄ ¯ÉPÀÌzÀ M¼À-¸ÀĽ UÀ¼À£ÀÄß ¨ÉÆÃqïð ªÉÄÃ¯É ©qÀĸÀÄvÁÛ vÀªÀÄä Kj½vÀzÀ zsÀé¤AiÀÄ° è ¨ÉÆÃqïð ªÉÄÃ¯É §gÉzÀ ¥Àæw CPÀëgÀªÀ£ÀÄß vÀªÀÄä PÀAoÀ-¹jAiÀÄ°è ºÉüÀÄwÛzÀÝgÉ JAvÀºÀ zÀqÀÝ J¤¹PÉÆAqÀ «zsÁåyð ¸ÀºÀ vÁ¬ÄAiÀÄ ¯Á°UÉ vÀ¯ÉzÀÆUÀĪÀ ªÀÄUÀÄ«£ÀAvÉ, ºÁªÁrUÀ£À £ÁzÀ-¸ÀégÀPÉÌ vÀ¯ÉzÀÆUÀĪÀ £ÁUÀ£ÀAvÉ ¯ÉPÀ̪À£ÀÄß ªÀiÁr ªÀÄÄV¹gÀÄwÛzÀÝ.

CzÉà ¯ÉPÀ̪À£ÀÄß £ÁªÉà ¸ÀévÀAvÀæªÁV ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è ©qÀĸÀĪÁUÀ £ÀªÀÄUÉ CzÀgÀ QèµÀÖvÉ K£ÀÆ? JA§ÄzÀgÀ CjªÀÅ DUÀÄwÛzÀÝzÀÄ!

£ÀªÀÄä ªÉj ªÉj ¸ÉàµÀ¯ï ®PÀëöäuï ¸Àgï CªÀjUÉ, «zsÁåyðUÀ½AzÀ MAzÀÄ «±ÉõÀªÁzÀ C¥ÉÃPÉëà EvÀÄÛ, CzÉãÀÄ CAwÃgÁ? CªÀgÀ vÀgÀUÀw ªÀÄÄVzÀ £ÀAvÀgÀ, MA¢§âgÀÄ ²µÀågÁzÀgÀÆ, ºÉÆgÀUÉ ºÉÆÃV, ‘¸Àgï, EªÀwÛ£À vÀgÀUÀw

CzÀÄãvÀªÁVvÀÄÛ, £ÀªÀÄUÉ ZÉ£ÁßV CxÀðªÁ¬ÄvÀÄ’ JA§ £ÀÄrUÀ¼À£ÀÄß ºÉüÀ¨ÉÃPÀÄ JAzÀÄ CªÀgÀÄ MAzÀÄ Vý£À jÃwAiÀÄ°è §AiÀĸÀÄwÛzÀÝgÀÄ! EA¢£À ¢£ÀUÀ¼À°è 5000 gÀÆ.UÀ¼À ¨sÀQë¹UÉ «±Àé-«zÁå®AiÀÄUÀ¼À ¥Àæ±Éß ¥ÀwæPÉ §AiÀÄ®Ä DUÀĪÀÅzÀÄ PÀAqÁUÀ, £ÀªÀÄä ¸Àgï UÉ EzÀÝ D¸É JµÀÄÖ ‘¥ÀÄlÖzÀÄ’ C¯Éé?

£ÀªÀÄUÉ ¥ÀzÀ«-¥ÀƪÀð PÁ¯ÉÃf£À°è PÀ°¹zÀ ªÀÄvÉÆÛêÀð CzsÁå¥ÀPÀgÀÄ ‘PÀ£ÀßqÀ-ªÉÄõÀÄ’Öç ²æÃ. ²æäªÁ¸À-±ÀªÀÄð. EªÀgÀÄ, f.¦. gÁdgÀvÀßAgÀªÀgÀ ²µÀågÀÆ ¸ÀºÀ DVzÀݪÀgÀÄ. ¨sÁµÁ vÀgÀUÀw §UÉÎ C¸ÀqÉØ G¼Àî C£ÉÃPÀ «eÁÕ£ÀzÀ «zsÁåyðUÀ½UÉ EªÀgÀ Q«-ªÀiÁvÀÄ MAzÉà DVvÀÄÛ. CzÀÄ, ‘¯ÉÆÃ, ªÀÄPÀ̼ÉÃ, ¤ÃªÀÅ £Á¼É ¢£À PÀ©ât (JAf£ÀAiÀÄgï) DzÀÆæ §rÃj, ±ÀªÀ DzÀÆæ PÀvÀÛj¹ (ªÉÊzÀågÀÄ) PÉ®¸À ªÀÄÄVzÀ £ÀAvÀgÀ, PÁ¦ü, ¹UÀgÉÃlÄ ¸Éë¸ÀÄvÁÛ JgÀqÀÄ PÀ£ÀßqÀ ¥ÀzÀå UÀÄ£ÀÄV, fêÀ vÀA¥ÀÄ ªÀiÁrPÉƼÉÆîÃPÁzÀÄæ PÀ£ÀßqÀ vÀgÀUÀw CmïAqï ªÀiÁr’ C£ÀÄßwÛzÀÝgÀÄ.

EAvÀºÀ CzsÁå¥ÀPÀgÀÄ, RArvÀ, ¥ÀUÁgÀzÀ DZÉV£À ‘²PÀëPÀ-ºÉÊ’ ¥ÀqÉzÀªÀgÀÄ, C£ÉÆßÃzÀÄ £À£Àß £ÀA©PÉ. £À£ÀUÀÆ EAvÀºÀ

‘nÃZÀgï-ºÉÊ’ ¹QÌzÀÝ ¥Àæ¸ÀAUÀ ¸ÀºÀ EzÉ! MªÉÄä £À£ÀUÉ, MAzÀÄ SÁ¸ÀV ±Á¯ÉAiÀÄ, MAzÀ£Éà vÀgÀUÀw ªÀÄPÀ̽UÉ ¥ÁoÀ ªÀiÁqÀĪÀ CªÀPÁ±À ¹QÌvÀÄÛ. D vÀgÀUÀwAiÀÄ°è £À£Àß ªÀÄUÀ½UÉ ºÉüÀ®Ä ºÉƸÀzÁV C¨sÁå¸À ªÀiÁrzÀÝ ºÀ®ªÀÅ PÀvÉUÀ¼À£ÀÄß D ¥ÀÄmÁuÉUÀ¼À eÉÆvÉ CAUÀ©ü£ÀAiÀÄzÀ ªÀÄÆ®PÀ ºÀAaPÉÆArzÉÝ.

CzÀÄ ªÀÄÄVzÀÄ, MAzÀÄ ªÁgÀzÀ £ÀAvÀgÀ CAvÀ PÁtÄvÉÛ, D ±Á¯ÉAiÀÄ »jAiÀÄ ²PÀëPÀgÁzÀ ¸ÀÆgÀå£ÁgÁAiÀÄt gÁAiÀÄgÀÄ, £À£ÀUÉ ¥ÀÄtå JA§ ¥ÀÄmÁuÉAiÀÄ£ÀÄß ¥ÀjZÀAiÀĸÀÄvÁÛ, ‘¥ÀÄtå, F ¸Àgï UÉÆvÀÛ¯Áé?’ CAvÀ PÉýzÉÝà vÀqÀ D ªÀÄUÀÄ ‘UÉÆvÀÄÛ, ¸Àgï, EªÀgÉà £ÀªÀÄUÉ D£É ªÀÄvÀÄÛ Kr-PÁ¬Ä PÀvÉ ºÉýzÀÄÝ,’ C£ÀÄßvÁÛ, £Á£ÀÄ ºÉýzÀ PÀvÉAiÀÄ£ÀÄß gÀhÄgÀPïì ¥Àæw gÀÆ¥ÀzÀ°è, ¥Àl-¥Àl£É M¦à¹zÁUÀ, £À£ÀUÉ, £Á£ÀÆ ¸ÀºÀ M¼Éî PÀvÉUÁgÀ C£ÉÆßà ºÉªÉÄä MAzÀÄ PÀqÉ DzÉæ, ‘eÁ¨ï-¸Áån¸ï ¥sÁåPÀë£ï’ CAzÉæ K£ÀÆ JA§ C£ÀĨsÀªÀ ªÀÄvÉÆÛAzÀÄ PÀqÉ, F jÃw ‘MAzÀÄ vÀUÉÆAqÉæ MAzÀÄ GavÀ’ JA§ ºÀ§âzÀ zsÀªÀiÁPÁ ¹QÌzÀÝAvÀÄ ¸ÀvÀå.

  

 EµÉÖ¯Áè, ºÉýzÀ ªÉÄïÉ, ²PÀët PÉëÃvÀæzÀ CwAiÀiÁzÀ ªÁå¥ÁjPÀgÀt ªÀÄvÀÄÛ ¸ÀázsÁðvÀäPÀ PÀ°PÉ, EA¢£À

²PÀët PÉëÃvÀæªÀ£ÀÄß EvÀgÀ ºÀtzÀ ªÀåªÀºÁgÀzÀ PÉëÃvÀæUÀ¼À jÃw ¨sÀæóµÁÖZÁgÀzÀ PÀÆ¥ÀPÉÌ vÀ½îgÀĪÀzÀAvÀÄ ¢l.

EA¢£À ¹ÜwUÉ, ‘®Qëöä EzÀÝ PÀqÉ ¸ÀgÀ¸Àéw EgÉÆïÁè’ C£ÉÆß ªÀiÁvÀÄ ¸ÀjAiÉÆÃUÀ¯Áè, E§âgÀÆ M¼Éî ‘¥sÀæAqïì’ C£ÉÆßà ªÀiÁvÀÄ ¸ÀÆPÀÛ C¤ß¸ÀÄv

Next is about Invaluable Gift For a Teacher.......Read on

Teacher's Day is meant for giving gifts to our teachers isn't it friends? This post is all about which gift my teacher used to adore the most. We might think of gifting a pen, a book, most valuable quotation based greetings, a flower, a garland, a chocolate, a shirt, a shawl, a memento the list goes on and on....., Friends we had a teacher who used to teach us Trigonometry & Calculus in such a simple lucid manner, we were surprised to know that unknowingly entire class used to solve the most difficult problem like a hypnotized lot. While the same problem if we tried to solve independently at home, it appeared as hard 'NUT' to crack. Naturally we had become fans of this professor. 

But the crux of this POST is to discuss 'What was the expectation of this teacher from his students?' This teacher never expected costly gifts from his students for teachers day, obviously no good teacher expects this. The uniqueness of our teacher was after every lecture class, He used to expect within himself that at least one student should come and express gratitude and praise him as " Sir, Today's class was awesome, I got the best out of it." These feelings he used to share with all of us in many occasions! After so many years of teaching I have also realized now like Jogger's High, Athletes High, Teachers' High also exists on mother earth, and that comes after teaching students for one satisfactory Hour or two. So, friends Teacher's high is the most valuable gift a teacher gets from the class and students. 

ಬದಲಿ (Substitution) ಕ್ಲಾಸ್ ನ ಚಮತ್ಕಾರ 

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪ್ರೌಢ ಶಾಲೆಗೆ ಪಾಠ ಮಾಡುವ ನನಗೆ, ಒಂದು ಬದಲಿ ಕ್ಲಾಸ್, (ಎರಡನೇ ತರಗತಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ) ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶ ಒದಗಿ ಬಂದಿತ್ತು. ನಾನು ಟೀಚರ್ ಟ್ರೈನಿಂಗ್ (ತರಬೇತಿ) ಮಾಡಿರುವ ಮಾಸ್ತರಲ್ಲ. ಇನ್ನು , ಆ ಪುಟಾಣಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೇಗೆ ನಿಭಾಯುಸುವುದು ಅನ್ನೋ ಮನ ಸ್ಥಿತಿ ಯಲ್ಲೇ, ತರಗತಿ ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿದೆ. ಅದು ಮ್ಯೂಜಿಕ್ ಕ್ಲಾಸ್ ಆಗಿದ್ದರಿಂದ, ನನಗೆ ಸಂಗೀತದ ಗಂಧ-ಗಾಳಿ ಇಲ್ಲದ ಕಾರಣ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒಬ್ಬ-ಒಬ್ಬರೇ ಬೋರ್ಡ್ ಬಳಿ ಬಂದು ಹಾಡು ಹೇಳುವಂತೆ ಆದೇಶ ಕೊಟ್ಟೆ. ಮಕ್ಕಳ ಉತ್ಸಾಹ ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿತ್ತು. ಸಿನೆಮಾ ಹಾಡಿನಿಂದ ಅವರ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಕ್ಲಾಸ್ ಪಯಣ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು, ಒಬ್ಬರ ನಂತರ ಒಬ್ಬರು ತಾ ಮುಂದು ನಾ ಮುಂದು ಅಂತ ಹಾಡಲು ಶುರು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡರು. ಇವರ ಮಧ್ಯೆ ಒಬ್ಬ ಚಾಣಾಕ್ಷ-ಪುಟಾಣೆ ‘ಜನ ಗಣ ಮನ’ ಎಂದು ತನಗೂ ಗೀತೆ ಗಾಯನ ಬರುತ್ತೆ ಅಂತ ತೋರಿದ್ದೆ ತಡ, ನನ್ನ ತಲೆ ಒಳಗೆ ‘ಥಾಮಸ್ ಅಲ್ವಾ ಎಡಿಸನ್ ಬಲ್ಬ್’ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿತು. ಅದರ ಫಲ-ಶ್ರುತಿ ಮಕ್ಕಳ ‘ರೈಮ್ಸ್’ ಗಾಯನಕ್ಕೆ ನಾಂದಿ ಆಡಿದೇ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಕಿವಿಗೂ ಸುಗ್ಗಿ ಅಂತ ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು. ಅಂದು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಏಕೆ ‘ದೇವರು’? ಅಂತಾರೆ ಅನ್ನೋ ವಿಚಾರ ನನಗೆ ಮನದಟ್ಟಾಯಿತು.

ಇನ್ನೂ , ತರಗತಿ ಸಮಯ ಬಾಕಿ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ‘ಚಿಣ್ಣರ-ಕತೆ’ ಗಳನ್ನು ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅನಿಮಟೆಡ್ (ಅಂಗ ಅಭಿನಯದ) ಮೂಲಕ ಮುಟ್ಟಿಸಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ನನ್ನ ಅಂದಿನ substitution ಕ್ಲಾಸ್ ಬಹಳ ಆನಂದದಾಯಕ ವಾಗಿ ಪೂರೈಸಿತು. ಆದರೆ ಈ ತರಗತಿ ಮಾಡಿ ಸುಮಾರು ತಿಂಗಳ ಬಳಿಕ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಹಿರಿಯ ಚೇತನವಾದ ಸಹ ಶಿಕ್ಷಕರೊಬ್ಬರ  ಜೊತೆ ಕುಳಿತ್ತಿದ್ದಾಗ, ನಾನು ಬದಲಿ-ಕ್ಲಾಸ್ ಮಾಡಿದ ಎರಡನೇ ತರಗತಿ ಮಗು ಒಂದು ಬಂದು ‘ನೀವು ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸ್ ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ ಕತೆ ಹೇಳಲೇ ಅಂತ ಪೂರ್ತಿ ಕತೆಯನ್ನು ನನಗೆ ಮತ್ತು ಆ ಹಿರಿಯ ಮೇಷ್ಟ್ರಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿದಾಗ ನಾನು ಸಹ ಒಳ್ಳೆ ಕತೆಗಾರ ಅನ್ನೋ ಜಂಭ ಒಳಗೆ-ಒಳಗೆ ಮೂಡಿದ್ದು ನಿಜ. ನಮ್ಮ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪಠ್ಯದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಒಂದು ಪದ್ಯದ ಸಾಲುಗಳು... “Words are the food and dress of thought they give it its body and swing and everyone’s longing today to hear some fresh and beautiful thing;” ಎಂಬ ಮಾತುಗಳು ಎಷ್ಟು ಸತ್ಯ ಅನಿಸಿತು, ಏಕೆ ಅಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಎರಡನೇ ಕ್ಲಾಸ್ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪಾಠ ಮಾಡುವ ಭಾಗ್ಯ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹೊಸದರ ಹುಡುಕಾಟಕ್ಕೆ ದಾರಿ ತೋರಿತು, ಅಂತೆಯೇ ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ರೆಗ್ಯುಲರ್ ಟೀಚರ್ ಬದಲು ನಾ ಹೋಗಿ ಮಾಡಿದ ಕ್ಲಾಸ್ ಸಹ ಹೊಸತನ್ನು ನೀಡಿದ್ದು ಸತ್ಯ ಅಲ್ವಾ? ‘Everyone will be longing to hear something fresh and beautiful thing’ ಅನ್ನೋ ಆಂಗ್ಲ ಕವಿಯತ್ರಿ Mary O’Neil ಅವರ ಮಾತು ಎಷ್ಟು ಸತ್ಯ ಅಲ್ವಾ ಗೆಳಯರೆ?