About Two of My Inspirational Professors..... Read on
²PÀëPÀ ªÀÈwÛAiÀİè£À ¸ÁxÀðPÀvÉ
¦AiÀÄÆ¹ ¥Àæ±Éß ¥ÀwæPÉ §AiÀÄ®Ä ªÀÄvÀÄÛ CzÀgÀ CªÁAvÀgÀ MAzÀÄ PÀqÉ, ªÀiË®åªÀiÁ¥À£À §»µÁÌgÀzÀ CªÁAvÀgÀ ªÀÄvÉÆÛAzÀÄ PÀqÉ, EªÀÅUÀ¼À £ÀqÀÄªÉ ²PÀëPÀjUÉ ªÀÈwÛ §zÀÄQ£À°è ‘¸ÁxÀðPÀvÉ’, CzÉÃ, ‘eÁ¨ï-¸Áån¸ï ¥sÁåPÀë£ï’ ¹UÀĪÀÅzÀÄ ºÉÃUÉ? JA§ «ZÁgÀzÀ ¨É£ÀÄß ºÀwÛzÀ £À£Àß ¸Àäøw-¥Àl®zÀ°è §AzÀ C£ÉÃPÀ «ZÁgÀUÀ¼À ¸ÀAUÀæºÀ gÀÆ¥À E°èzÉ.
CzÀÄ £ÀªÀÄä ¦AiÀÄÆ¹ ªÁå¸ÀAUÀzÀ PÁ®, J¯Áè «eÁÕ£ÀzÀ «zsÁåyðUÀ½UÀÆ MAzÀ¯Áè MAzÀÄ jÃw UÀuÉvÀ PÀ©âtzÀ-PÀqÀ¯ÉAiÉÄ ¸Àj. DzÀgÉ £ÀªÀÄUÉ §gÀÄwÛzÀÝ UÀtÂvÀzÀ CzsÁå¥ÀPÀgÁzÀ ¥sÉÆæ. ®PÀëöäuï gÀªÀgÀÄ §ºÀ¼À «²µÀÖ ªÀåQÛvÀéªÉà ¸Àj.
CªÀgÀÄ ¯ÉPÀÌzÀ M¼À-¸ÀĽ UÀ¼À£ÀÄß ¨ÉÆÃqïð ªÉÄÃ¯É ©qÀĸÀÄvÁÛ vÀªÀÄä Kj½vÀzÀ zsÀé¤AiÀİ è ¨ÉÆÃqïð ªÉÄÃ¯É §gÉzÀ ¥Àæw CPÀëgÀªÀ£ÀÄß vÀªÀÄä PÀAoÀ-¹jAiÀÄ°è ºÉüÀÄwÛzÀÝgÉ JAvÀºÀ zÀqÀÝ J¤¹PÉÆAqÀ «zsÁåyð ¸ÀºÀ vÁ¬ÄAiÀÄ ¯Á°UÉ vÀ¯ÉzÀÆUÀĪÀ ªÀÄUÀÄ«£ÀAvÉ, ºÁªÁrUÀ£À £ÁzÀ-¸ÀégÀPÉÌ vÀ¯ÉzÀÆUÀĪÀ £ÁUÀ£ÀAvÉ ¯ÉPÀ̪À£ÀÄß ªÀiÁr ªÀÄÄV¹gÀÄwÛzÀÝ.
CzÉà ¯ÉPÀ̪À£ÀÄß £ÁªÉà ¸ÀévÀAvÀæªÁV ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è ©qÀĸÀĪÁUÀ £ÀªÀÄUÉ CzÀgÀ QèµÀÖvÉ K£ÀÆ? JA§ÄzÀgÀ CjªÀÅ DUÀÄwÛzÀÝzÀÄ!
£ÀªÀÄä ªÉj ªÉj ¸ÉàµÀ¯ï ®PÀëöäuï ¸Àgï CªÀjUÉ, «zsÁåyðUÀ½AzÀ MAzÀÄ «±ÉõÀªÁzÀ C¥ÉÃPÉëà EvÀÄÛ, CzÉãÀÄ CAwÃgÁ? CªÀgÀ vÀgÀUÀw ªÀÄÄVzÀ £ÀAvÀgÀ, MA¢§âgÀÄ ²µÀågÁzÀgÀÆ, ºÉÆgÀUÉ ºÉÆÃV, ‘¸Àgï, EªÀwÛ£À vÀgÀUÀw
CzÀÄãvÀªÁVvÀÄÛ, £ÀªÀÄUÉ ZÉ£ÁßV CxÀðªÁ¬ÄvÀÄ’ JA§ £ÀÄrUÀ¼À£ÀÄß ºÉüÀ¨ÉÃPÀÄ JAzÀÄ CªÀgÀÄ MAzÀÄ Vý£À jÃwAiÀÄ°è §AiÀĸÀÄwÛzÀÝgÀÄ! EA¢£À ¢£ÀUÀ¼À°è 5000 gÀÆ.UÀ¼À ¨sÀQë¹UÉ «±Àé-«zÁå®AiÀÄUÀ¼À ¥Àæ±Éß ¥ÀwæPÉ §AiÀÄ®Ä DUÀĪÀÅzÀÄ PÀAqÁUÀ, £ÀªÀÄä ¸Àgï UÉ EzÀÝ D¸É JµÀÄÖ ‘¥ÀÄlÖzÀÄ’ C¯Éé?
£ÀªÀÄUÉ ¥ÀzÀ«-¥ÀƪÀð PÁ¯ÉÃf£À°è PÀ°¹zÀ ªÀÄvÉÆÛêÀð CzsÁå¥ÀPÀgÀÄ ‘PÀ£ÀßqÀ-ªÉÄõÀÄ’Öç ²æÃ. ²æÃ¤ªÁ¸À-±ÀªÀÄð. EªÀgÀÄ, f.¦. gÁdgÀvÀßAgÀªÀgÀ ²µÀågÀÆ ¸ÀºÀ DVzÀݪÀgÀÄ. ¨sÁµÁ vÀgÀUÀw §UÉÎ C¸ÀqÉØ G¼Àî C£ÉÃPÀ «eÁÕ£ÀzÀ «zsÁåyðUÀ½UÉ EªÀgÀ Q«-ªÀiÁvÀÄ MAzÉà DVvÀÄÛ. CzÀÄ, ‘¯ÉÆÃ, ªÀÄPÀ̼ÉÃ, ¤ÃªÀÅ £Á¼É ¢£À PÀ©ât (JAf£ÀAiÀÄgï) DzÀÆæ §rÃj, ±ÀªÀ DzÀÆæ PÀvÀÛj¹ (ªÉÊzÀågÀÄ) PÉ®¸À ªÀÄÄVzÀ £ÀAvÀgÀ, PÁ¦ü, ¹UÀgÉÃlÄ ¸Éë¸ÀÄvÁÛ JgÀqÀÄ PÀ£ÀßqÀ ¥ÀzÀå UÀÄ£ÀÄV, fêÀ vÀA¥ÀÄ ªÀiÁrPÉÆ¼ÉÆîÃPÁzÀÄæ PÀ£ÀßqÀ vÀgÀUÀw CmïAqï ªÀiÁr’ C£ÀÄßwÛzÀÝgÀÄ.
EAvÀºÀ CzsÁå¥ÀPÀgÀÄ, RArvÀ, ¥ÀUÁgÀzÀ DZÉV£À ‘²PÀëPÀ-ºÉÊ’ ¥ÀqÉzÀªÀgÀÄ, C£ÉÆßÃzÀÄ £À£Àß £ÀA©PÉ. £À£ÀUÀÆ EAvÀºÀ
‘nÃZÀgï-ºÉÊ’ ¹QÌzÀÝ ¥Àæ¸ÀAUÀ ¸ÀºÀ EzÉ! MªÉÄä £À£ÀUÉ, MAzÀÄ SÁ¸ÀV ±Á¯ÉAiÀÄ, MAzÀ£Éà vÀgÀUÀw ªÀÄPÀ̽UÉ ¥ÁoÀ ªÀiÁqÀĪÀ CªÀPÁ±À ¹QÌvÀÄÛ. D vÀgÀUÀwAiÀÄ°è £À£Àß ªÀÄUÀ½UÉ ºÉüÀ®Ä ºÉƸÀzÁV C¨sÁå¸À ªÀiÁrzÀÝ ºÀ®ªÀÅ PÀvÉUÀ¼À£ÀÄß D ¥ÀÄmÁuÉUÀ¼À eÉÆvÉ CAUÀ©ü£ÀAiÀÄzÀ ªÀÄÆ®PÀ ºÀAaPÉÆArzÉÝ.
CzÀÄ ªÀÄÄVzÀÄ, MAzÀÄ ªÁgÀzÀ £ÀAvÀgÀ CAvÀ PÁtÄvÉÛ, D ±Á¯ÉAiÀÄ »jAiÀÄ ²PÀëPÀgÁzÀ ¸ÀÆgÀå£ÁgÁAiÀÄt gÁAiÀÄgÀÄ, £À£ÀUÉ ¥ÀÄtå JA§ ¥ÀÄmÁuÉAiÀÄ£ÀÄß ¥ÀjZÀAiÀĸÀÄvÁÛ, ‘¥ÀÄtå, F ¸Àgï UÉÆvÀÛ¯Áé?’ CAvÀ PÉýzÉÝà vÀqÀ D ªÀÄUÀÄ ‘UÉÆvÀÄÛ, ¸Àgï, EªÀgÉà £ÀªÀÄUÉ D£É ªÀÄvÀÄÛ Kr-PÁ¬Ä PÀvÉ ºÉýzÀÄÝ,’ C£ÀÄßvÁÛ, £Á£ÀÄ ºÉýzÀ PÀvÉAiÀÄ£ÀÄß gÀhÄgÀPïì ¥Àæw gÀÆ¥ÀzÀ°è, ¥Àl-¥Àl£É M¦à¹zÁUÀ, £À£ÀUÉ, £Á£ÀÆ ¸ÀºÀ M¼Éî PÀvÉUÁgÀ C£ÉÆßà ºÉªÉÄä MAzÀÄ PÀqÉ DzÉæ, ‘eÁ¨ï-¸Áån¸ï ¥sÁåPÀë£ï’ CAzÉæ K£ÀÆ JA§ C£ÀĨsÀªÀ ªÀÄvÉÆÛAzÀÄ PÀqÉ, F jÃw ‘MAzÀÄ vÀUÉÆAqÉæ MAzÀÄ GavÀ’ JA§ ºÀ§âzÀ zsÀªÀiÁPÁ ¹QÌzÀÝAvÀÄ ¸ÀvÀå.
EµÉÖ¯Áè, ºÉýzÀ ªÉÄïÉ, ²PÀët PÉëÃvÀæzÀ CwAiÀiÁzÀ ªÁå¥ÁjPÀgÀt ªÀÄvÀÄÛ ¸ÀázsÁðvÀäPÀ PÀ°PÉ, EA¢£À
²PÀët PÉëÃvÀæªÀ£ÀÄß EvÀgÀ ºÀtzÀ ªÀåªÀºÁgÀzÀ PÉëÃvÀæUÀ¼À jÃw ¨sÀæóµÁÖZÁgÀzÀ PÀÆ¥ÀPÉÌ vÀ½îgÀĪÀzÀAvÀÄ ¢l.
EA¢£À ¹ÜwUÉ, ‘®Qëöä EzÀÝ PÀqÉ ¸ÀgÀ¸Àéw EgÉÆÃ¯Áè’ C£ÉÆß ªÀiÁvÀÄ ¸ÀjAiÉÆÃUÀ¯Áè, E§âgÀÆ M¼Éî ‘¥sÀæAqïì’ C£ÉÆßà ªÀiÁvÀÄ ¸ÀÆPÀÛ C¤ß¸ÀÄv
Next is about Invaluable Gift For a Teacher.......Read on
Teacher's Day is meant for giving gifts to our teachers isn't it friends? This post is all about which gift my teacher used to adore the most. We might think of gifting a pen, a book, most valuable quotation based greetings, a flower, a garland, a chocolate, a shirt, a shawl, a memento the list goes on and on....., Friends we had a teacher who used to teach us Trigonometry & Calculus in such a simple lucid manner, we were surprised to know that unknowingly entire class used to solve the most difficult problem like a hypnotized lot. While the same problem if we tried to solve independently at home, it appeared as hard 'NUT' to crack. Naturally we had become fans of this professor.

But the crux of this POST is to discuss 'What was the expectation of this teacher from his students?' This teacher never expected costly gifts from his students for teachers day, obviously no good teacher expects this. The uniqueness of our teacher was after every lecture class, He used to expect within himself that at least one student should come and express gratitude and praise him as " Sir, Today's class was awesome, I got the best out of it." These feelings he used to share with all of us in many occasions! After so many years of teaching I have also realized now like Jogger's High, Athletes High, Teachers' High also exists on mother earth, and that comes after teaching students for one satisfactory Hour or two. So, friends
Teacher's high is the most valuable gift a teacher gets from the class and students.
ಬದಲಿ (Substitution) ಕ್ಲಾಸ್ ನ ಚಮತ್ಕಾರ
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪ್ರೌಢ ಶಾಲೆಗೆ ಪಾಠ ಮಾಡುವ ನನಗೆ, ಒಂದು ಬದಲಿ ಕ್ಲಾಸ್, (ಎರಡನೇ ತರಗತಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ) ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶ ಒದಗಿ ಬಂದಿತ್ತು. ನಾನು ಟೀಚರ್ ಟ್ರೈನಿಂಗ್ (ತರಬೇತಿ) ಮಾಡಿರುವ ಮಾಸ್ತರಲ್ಲ. ಇನ್ನು , ಆ ಪುಟಾಣಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೇಗೆ ನಿಭಾಯುಸುವುದು ಅನ್ನೋ ಮನ ಸ್ಥಿತಿ ಯಲ್ಲೇ, ತರಗತಿ ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿದೆ. ಅದು ಮ್ಯೂಜಿಕ್ ಕ್ಲಾಸ್ ಆಗಿದ್ದರಿಂದ, ನನಗೆ ಸಂಗೀತದ ಗಂಧ-ಗಾಳಿ ಇಲ್ಲದ ಕಾರಣ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒಬ್ಬ-ಒಬ್ಬರೇ ಬೋರ್ಡ್ ಬಳಿ ಬಂದು ಹಾಡು ಹೇಳುವಂತೆ ಆದೇಶ ಕೊಟ್ಟೆ. ಮಕ್ಕಳ ಉತ್ಸಾಹ ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿತ್ತು. ಸಿನೆಮಾ ಹಾಡಿನಿಂದ ಅವರ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಕ್ಲಾಸ್ ಪಯಣ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು, ಒಬ್ಬರ ನಂತರ ಒಬ್ಬರು ತಾ ಮುಂದು ನಾ ಮುಂದು ಅಂತ ಹಾಡಲು ಶುರು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡರು. ಇವರ ಮಧ್ಯೆ ಒಬ್ಬ ಚಾಣಾಕ್ಷ-ಪುಟಾಣೆ ‘ಜನ ಗಣ ಮನ’ ಎಂದು ತನಗೂ ಗೀತೆ ಗಾಯನ ಬರುತ್ತೆ ಅಂತ ತೋರಿದ್ದೆ ತಡ, ನನ್ನ ತಲೆ ಒಳಗೆ ‘ಥಾಮಸ್ ಅಲ್ವಾ ಎಡಿಸನ್ ಬಲ್ಬ್’ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿತು. ಅದರ ಫಲ-ಶ್ರುತಿ ಮಕ್ಕಳ ‘ರೈಮ್ಸ್’ ಗಾಯನಕ್ಕೆ ನಾಂದಿ ಆಡಿದೇ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಕಿವಿಗೂ ಸುಗ್ಗಿ ಅಂತ ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು. ಅಂದು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಏಕೆ ‘ದೇವರು’? ಅಂತಾರೆ ಅನ್ನೋ ವಿಚಾರ ನನಗೆ ಮನದಟ್ಟಾಯಿತು.

ಇನ್ನೂ , ತರಗತಿ ಸಮಯ ಬಾಕಿ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ‘ಚಿಣ್ಣರ-ಕತೆ’ ಗಳನ್ನು ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅನಿಮಟೆಡ್ (ಅಂಗ ಅಭಿನಯದ) ಮೂಲಕ ಮುಟ್ಟಿಸಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ನನ್ನ ಅಂದಿನ substitution ಕ್ಲಾಸ್ ಬಹಳ ಆನಂದದಾಯಕ ವಾಗಿ ಪೂರೈಸಿತು. ಆದರೆ ಈ ತರಗತಿ ಮಾಡಿ ಸುಮಾರು ತಿಂಗಳ ಬಳಿಕ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಹಿರಿಯ ಚೇತನವಾದ ಸಹ ಶಿಕ್ಷಕರೊಬ್ಬರ ಜೊತೆ ಕುಳಿತ್ತಿದ್ದಾಗ, ನಾನು ಬದಲಿ-ಕ್ಲಾಸ್ ಮಾಡಿದ ಎರಡನೇ ತರಗತಿ ಮಗು ಒಂದು ಬಂದು ‘ನೀವು ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸ್ ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ ಕತೆ ಹೇಳಲೇ ಅಂತ ಪೂರ್ತಿ ಕತೆಯನ್ನು ನನಗೆ ಮತ್ತು ಆ ಹಿರಿಯ ಮೇಷ್ಟ್ರಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿದಾಗ ನಾನು ಸಹ ಒಳ್ಳೆ ಕತೆಗಾರ ಅನ್ನೋ ಜಂಭ ಒಳಗೆ-ಒಳಗೆ ಮೂಡಿದ್ದು ನಿಜ. ನಮ್ಮ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪಠ್ಯದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಒಂದು ಪದ್ಯದ ಸಾಲುಗಳು... “Words are the food and dress of thought they give it its body and swing and everyone’s longing today to hear some fresh and beautiful thing;” ಎಂಬ ಮಾತುಗಳು ಎಷ್ಟು ಸತ್ಯ ಅನಿಸಿತು, ಏಕೆ ಅಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಎರಡನೇ ಕ್ಲಾಸ್ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪಾಠ ಮಾಡುವ ಭಾಗ್ಯ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹೊಸದರ ಹುಡುಕಾಟಕ್ಕೆ ದಾರಿ ತೋರಿತು, ಅಂತೆಯೇ ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ರೆಗ್ಯುಲರ್ ಟೀಚರ್ ಬದಲು ನಾ ಹೋಗಿ ಮಾಡಿದ ಕ್ಲಾಸ್ ಸಹ ಹೊಸತನ್ನು ನೀಡಿದ್ದು ಸತ್ಯ ಅಲ್ವಾ? ‘Everyone will be longing to hear something fresh and beautiful thing’ ಅನ್ನೋ ಆಂಗ್ಲ ಕವಿಯತ್ರಿ Mary O’Neil ಅವರ ಮಾತು ಎಷ್ಟು ಸತ್ಯ ಅಲ್ವಾ ಗೆಳಯರೆ?